ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အစပ္အဟတ္မ်ား

ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အစပ္အဟတ္မ်ား

ေမေမ
အဲဒီၿမိဳ႕က
အစိမ္းေရာင္ေတြ နဲ႔ လြန္သြားေတြ နဲ႕
သက္တန္႔ေတြ တေငြ႕ေငြ႕ နဲ႔
ကၽြန္ေတာ္မကၽြမ္းက်င္တဲ့ အရပ္မ်က္ႏွာစီ ကူးခတ္
ပထမေတာ့ သတိမထားမိဘူးေပါ့ … ။
နတ္ရိုင္းေတာမွာ ပြင့္တဲ့ ပန္းမို႕ထင္ရဲ႕
ရနံ႕ေတြလည္း မေ၀ဘူး ။

ဒီမွာ
ငါက အလူးလူးအလားလားနဲ႔ နင့္ေရွ႕မွာ ကူးသန္းျပရံုေလာက္ကိုေတာင္
မေလာက္ငွခဲ့တဲ့ေကာင္ဆုိေတာ့ ေတာေတြလည္း ျပဳန္းျပန္ေပါ့။

ေမေမ
ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ ထြန္းကားမႈမွာ
သားကေတာ့ အရင္လိုပဲ အရိပ္ေတြကို မေရွာင္တတ္ျပန္ဘူး။

ဒီေနရာမွာ ရပ္မယ္
နင့္မ်က္ႏွာ ျမင္ၿပီး အဖ်ားတတ္တဲ့ ႏွစ္က လြန္ခဲ့တဲ့ (၅) ႏွစ္မွာ က်န္ခဲ့ၿပီ
အဲဒီထက္ ၾကာခ်င္လည္း ၾကာေလာက္ၿပီေပါ့
ဒါေပမယ့္ … ငါကလည္း လြန္ခဲ့တဲ့ …..
ေမေမ
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရ႕ဲ မဂၤလာသတင္းက
သားႏႈတ္ခမ္းဖ်ားကို ရဲခနဲျဖစ္သြားေစေလာက္ခဲ့တယ္။

ထားလိုက္ပါ
ေျပာလက္စ ဇာတ္လမ္းေတြက ေနာက္ေၾကာင္းေတြ႐ွဳပ္ေနလြန္းရဲ႕

ေမေမ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရဲ႕ ရဲတိုက္ထဲမွာ
ရုပ္တု တစ္ခုေလာက္စီေတာ့ ရွိခဲ့ပါတယ္ ။

ငါ့ဓါတ္သတၱဳေတြကို
အေရာင္ေတြ မဆိုးပါနဲ႕လား
ငါက လြန္ေလၿပီးေသာ ေနရာနဲ႔ လြန္ေလၿပီးေသာ သီခ်င္းကို
ဘယ္ေတာ့မွ မၾကားမိဖို႔ အားတင္းထားရတဲ့ေကာင္ ။

ေမေမ
ကၽြန္ေတာ္ ေမာတယ္
ေလာကႀကီးေနာက္ ခဏခဏလိုက္ေနရတာကိုက ေမာတယ္ဗ်ာ။

ငါတို႔ ဒီေနရာမွာ ရပ္ၾကမယ္ …
သက္တမ္းတစ္ခုမွာ အရုပ္တစ္ရုပ္အေၾကာင္း သမိုင္းေၾကာင္း ထားခဲ့မယ္ ။

ေမေမ
လက္ေတြေႏြးေထြးလာေအာင္
သူမကပဲ အေငြ႕ဓါတ္ေတြ ေပးခဲ့တယ္ ။

တစ္သက္လံုးမွာ
ငါတို႔
(၉၆)ပါး ေရာဂါရဲ႕အျပင္ဘက္မွာအထိ ရိုးသားဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတယ္။

- ေနႏွင္းစက္ -
နင္ နဲ႔ ငါ နဲ႔ စကၠန္႕၀က္

လိုလိုလားလား တန္ျပန္မႈကို မလိုလားဘူး
ဒါေပမယ့္
ငါ
လံုလံုေလာက္ေလာက္ ရိုးသားခဲ့တယ္။

မိုးေတြ ပြင့္တဲ့ ေန႔ေလာက္ေရာက္ရင္ေတာ့
ငါ ေမွ်ာ္ခ်င္ရဲ႕လက္တို႕ ျဖစ္ေနတာေတြကို
ေလာက္ေလာက္လားလား ျမင္ရံုေလာက္ေတာ့ ရေကာင္းရဲ႕။

ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ပါေလ .....။

ငါဆိုတာ
မင္းရဲ႕ မ်က္ႏွာရိပ္ မ်က္ႏွာကဲနဲ႕
ကဗ်ာ တစ္ပုဒ္ ရဲ႕ ထြက္သက္၀င္သက္ေလာက္ကိုပဲ
ရွဳတတ္တဲ့ ေကာင္ဆိုေတာ့ လူေတြ လိုတဲ့ ေန႔နဲ႔ ... ေ၀းခ်င္ေ၀းမွာေပါ့။

မေၾကာက္နဲ႔ ခ်စ္သူ
ငါေျခေထာက္ႏွစ္ေခ်ာင္းမွာ အသက္ရွင္ရတဲ့အေၾကာင္းေတြ အတိအက်ပါတယ္
ေဟာဒီ ငရဲလို ေလာကမွာ ပန္းဥယ်ာဥ္ ထုဆစ္ပ်ိဳးခ်မယ္။

ငါကို ယံုပါ
ယံုလိုက္စမ္းပါကြယ္
ပုရပိုက္ေတြ၊ ေပေရခ်ပ္ေတြမွာ
လက္မွတ္ေတြ၊ စာခ်ဳပ္ေတြထက္
ငါႏႈတ္ထြက္က ရဲရဲ ၿမဲၿမဲ ရွိတယ္ဆိုတာ ယံုလိုက္စမ္းပါ။

ငါတို႔ တည္ခဲ့တဲ့ ပထမေန႔က ထာ၀ရေန႕ ။။။

- ေနႏွင္းစက္ -

ပြဲ

ပြဲ

ငါ့ကိုငါ ႏႈတ္လွန္ထိုး
ရိုးရိုးေလးေျပာရရင္
အႏႈတ္နတ္ဘုရားက ငါ့ကို က်ိန္စာတိုက္
အမိုက္ေမွာင္ထဲမွာ ငရဲအထပ္ထပ္က်
ဘယ္သူ႔ဘ၀က ငါနဲ႔ က ျပေနရမွာလည္း ....

ေနႏွင္းစက္

ဒီကဗ်ာကို ဆက္ကဗ်ာရင္ ကဗ်ာ

ဒီကဗ်ာကို ဆက္ကဗ်ာရင္ ကဗ်ာ

ကဗ်ာသာတုန္း ကဗ်ာငင္
ကဗ်ာရြာတုန္း ကဗ်ာခံ
ကဗ်ာရွိခိုက္ ကဗ်ာစိုက္
ကဗ်ာေပါက္နဲ႔ ကဗ်ာေကာက္ေတာ့
ကဗ်ာငတ္တုန္း ကဗ်ာတြင္းထဲက်
ကဗ်ာထပ္ ကဗ်ာညွပ္ေတြစိုက္
ကဗ်ာၾကားထဲ ကဗ်ာညပ္
ကဗ်ာခ်င္တဲ့ ကဗ်ာ ကဗ်ာေျပာင္း
ကဗ်ာလံုးေခါင္းထဲ ကဗ်ာသာ
ကဗ်ာ မေျပာင္း ကဗ်ာေကာင္းမျဖစ္
ကဗ်ာအသင္းနဲ႔ ကဗ်ာ အသင္းနဲ႔ ကန္တဲ့ပြဲမွာ
ကဗ်ာအသင္းရဲ႕ ကဗ်ာနံပါတ္ ကဗ်ာက
ကဗ်ာအသင္းရဲ႕ ကဗ်ာေပါက္ထဲကို ကဗ်ာလံုးေတြ ကန္သြင္း
ကဗ်ာအသင္းခမ်ာ ကဗ်ာ မတတ္ေတာ့လို႔ ကဗ်ာရည္ေတြနဲ႔ ကဗ်ာၾက
ကဗ်ာေန႔က ကဗ်ာစကားေျပာၿပီး ကဗ်ာဗ်ဴးေျဖ
ကဗ်ာအုတ္မွာ ကဗ်ာထိုးၿပီး
ကဗ်ာမိုးရွင္းခ်
ကဗ်ာဖို ကဗ်ာမ ကဗ်ာစကားေျပာ ကဗ်ာစာေရး ကဗ်ာေျဖေပးေတာ့ ကဗ်ာတြဲျဖစ္
ကဗ်ာေမြး ကဗ်ာႀကီး ကဗ်ာဂ်ီး(ေခ်း) ေတြ တက္ကပ္ၾက
ကဗ်ာေရာင္ေတြကို ကဗ်ာနဲ႔ ကဗ်ာတံ့ေပၚပစ္တင္
ကဗ်ာေယာင္ေတြ ကဗ်ာေယာင္ေယာင္လာ
ကဗ်ာကန္ႀကီးထဲ ကဗ်ာႀကီး ကဗ်ာခ်ေတာ့
….. ….. …… ကဗ်ာ ….. ….. ……

ေနႏွင္းစက္

ခရီးသြားစကၠဴမ်ား

ခရီးသြားစကၠဴမ်ား

ဒါဟာ ၾကားဖူေနက်စကားတစ္လုလား
ၾကာပြင့္ေတြနဲ႔ ေကာင္းကင္ဆိုရင္
အဲဒီစကားမွာ လြန္က်ဴမႈေတြ ရွိတယ္။
ကတ္ေၾကးတစ္လက္ရဲ႕ ရာဇ၀င္အေၾကာင္း
ငါ့တို႔ စကားမစပ္ျဖစ္ခဲ့ၾက။
“ရာဇ၀င္” ေရ …..
နင့္ရဲ႕ ရြာရန္ရာႏႈန္းထက္
ငါက ပိုၿပီး အပူအပင္ ကင္းခ်င္တဲ့ေကာင္။
စည္းစိမ္သက္၀င္မႈေတြထဲ
ငါ့အခန္းက႑က နင့္စီမွာ တစ္ေျဖးေျဖး ၀ါးမႈန္ေ၀ေဖ်ာ့
၃ နဲ႔ ၄ ေတြေလာက္ပဲ ေ၀း
ဘယ္သူကမွ ေဆြးေျမ႕ေစေၾကာင္း
ဆုမေတာင္းခဲ့ ေလာက္ပါဘူးေလ။
နင့္မ်က္ေစာင္းတစ္ျခမ္းမွာ ငါ့ဘ၀က
ကံမေကာင္း အေၾကာင္းမလွသမွ်ေပါ့။
ငါ့လက္ေတြ မီးၿမိဳက္ မသတ္နဲ႔ “ရာဇ၀င္”
တေယာမထိုးတတ္ေပမယ့္
ငါ့ ၿမိဳ႕ရိုး က်ိဳးသြားပံုကို
ဘယ္လို ေသာကနဲ႔ မွ ငါလွည့္မၾကည့္ဘူး။
ဒီမွာ ရာဇ၀င္
ငါတို႔ ပ်ိဳးတဲ့ လမ္းက နင္တို႔နဲ႔ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာ လန္းထားတယ္။
ေသမႈေသခင္းမျပဘဲ ငါထြက္သြားမယ္။
ေသတမ္းစာမွာ
ဘယ္သူမွ မဖတ္ဖို႔ အထပ္ထပ္ေရး
တကယ္ေတာ့ ဘယ္အရာမွာမဆို
တံခါးေတြ ဓါးေတြ ရွိေနၾကတုန္းပဲ။
ငါ့ကိုငါ အားမရတဲ့အခါ
အသံစူးစူးေတြ တေ၀ါေ၀ါေျပးလႊား
ဒီနားနဲ႔ ၾကားတဲ့ ဒီစကား ဒီနားမွာတင္ ေပ်ာက္သြားတယ္။
တစ္ေန႔လာ တစ္ေန႔ျပန္
ေနာက္ၿပီး ေနာက္တစ္ရက္
ငါကၽြမ္းတစ္၀က္ထိုးၿပီး ေဘာလံုးပြဲၾကည့္တယ္။
မြန္တီလီဗို ကန္ခ်က္ တိုင္ထိၿပီး ထြက္သြားတုန္းက
ငါနင့္ကို သတိမရတာ ေသခ်ာတယ္ “ရာဇ၀င္”
စကားလံုးနဲ႔ ခင္းထားတဲ့ လမ္းေပၚ
စကားလံုးနဲ႔ ေလွ်ာက္
စကားလံုးေတြ ေပ်ာက္သြားေတာ့
စကားလံုးနဲ႔ ျပန္ေကာက္
ဒါနဲ႔ပဲ စကားလံုး ခရီးမေရာက္ျပန္ဘူးေပါ့။

ေနႏွင္းစက္

အေဆာင္ ၂၆ အခန္း ၂၆

အေဆာင္ ၂၆ အခန္း ၂၆

ဘယ္လိုေခါက္ေခါက္
ေဒါက္ေဒါက္ေဒါက္ မျမည္တဲ့ တံခါးကေန
ငါ၀င္ခဲ့ပါ့မယ္။

ရက္ရာဇာရဲ႕ အသက္ရွဴသံကို တစ္ေယာက္တစ္လွည့္ေဖးမ
ငါတို႔ လမ္းက ခရီးဆန္းမဟုတ္လို႔
ခလုတ္ေတာ့ မကင္းဘူး …..။

တစ္လွည့္စီအရိပ္ေပးရင္း
အေ၀းဆံုးအထိေပါ့ကြယ္ ။
ဒီေခတ္ႀကီးက ကိုယ့္ေရကိုခ်ိဳးၿပီး
သူမ်ားကို ေျခထိုးခ်င္တဲ့ ေခတ္။

သတၱဳနံ႕ေတြနဲ႕ ရပ္ကြက္
ေနာက္ျပီး
စကၠဴစုတ္ကို ထမင္းလို ထုတ္စားသူေတြရဲ႕
အေရခြံ႕လဲမႈနဲ႔ ေ၀းေ၀းကို သြားမယ္။

ရင္၀ွက္အံဆြဲေရ ……
ငါ့ရင္မွာ ခိုၿပီး ရဲရဲႀကီး ၀ဲသြားလိုက္ၾကစို႔။

ေနႏွင္းစက္

စကၠဴစားၾကသူမ်ား

စကၠဴစားၾကသူမ်ား

ဘ၀ေပးကုသိုလ္ေကာင္းတဲ့သူေတြက
စကၠဴေလယာဥ္ပ်ံႀကီးစီး
ခရီးေတြသြားၾကတယ္။
စားပြဲေသာက္ပြဲေတြကို
ကုန္ေအာင္မစားၾကဘူး။
ငါးမန္းေတာင္ဟင္းခ်ိဳနဲ႔ ၀ိုင္နီေတြေသာက္တယ္။
အေအးခန္းထဲ ေခါင္းတလႈပ္လႈပ္
ဘီးတပ္ကုလားထိုင္ေပၚ ပါးစပ္တလႈပ္လႈပ္
သူတို႔ တံခါးဖြင့္ဖို႔လက္မလိုဘူး
သူရဲ႕ မဒမ္ ပိုကာ၀ုိင္းသြားတယ္
သူ႔သမီးငယ္ ပါတီတတ္တယ္
အရံ လူမငယ္ေတြနဲ႔ သီခ်င္းေတြ ဆိုၾက
ညအိပ္၀တ္စံုက သက္ရွိတြန္႔ေခါက္ေတာင္တန္းမ်ား
တစ္ညနဲ႔ ေနာက္ တစ္ည
ကုတင္ေပၚက ေကာက္ေၾကာင္းေျပာင္းေျပာင္းသြားတယ္။
သူ႔ေခါင္းေတြ ေသးေသးလာတယ္။
သူ႔လက္ေတြ ႀကီးလာတယ္။
ခႏၶာေဗဒ ကမာၻႀကီးနဲ႔ တူတူလာ
ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းက က်ံဳလီ
ဘ၀ေပးကုသိုလ္ေကာင္းသူေတြက
စကၠဴေတြစားၿပီး ေျမႀကီးထဲသြားၾကတယ္ …..

ေနႏွင္းစက္

ကဗ်ာရွည္

ကဗ်ာရွည္

စကားလံုးမ်ားမ်ား၊ စာမ်က္ႏွာမ်ားမ်ား၊ လိုင္းမ်ားမ်ားေရးလို႔ ခင္ဗ်ားကဗ်ာရွည္သြားၿပီထင္ေနလား။ ကဗ်ာရွည္ရွည္ေရးဖို႔ လွ်ာရွည္ရွည္ စကားရွည္ရွည္၊ အလုပ္ရွည္ရွည္၊ အရပ္ရွည္ရွည္၊ အေတြးရွည္ရွည္၊ တဆိတ္ ခင္ဗ်ား လက္တန္ေျခတန္ေတြ ရွည္လြန္းတယ္။ ဒီေနရာမွာ ၾကားျဖတ္ေျပာခ်င္တာက ခင္ဗ်ာ နဲ႔ က်ဳပ္ ကိစၥ။ ခင္ဗ်ားဘယ္သူလည္းဆိုတဲ့ ကိစၥ။ က်ဳပ္ဘက္ကၾကည့္ရင္ ခင္ဗ်ားက ခင္ဗ်ား က်ဳပ္က က်ဳပ္၊ က်ဳပ္ဘက္က မၾကည့္ဘဲ ခင္ဗ်ားဘက္ကၾကည့္ေတာ့ ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္ က်ဳပ္ကခင္ဗ်ား၊ က်ဳပ္နဲ႔ ခင္ဗ်ားၾကားမွာ ကဗ်ာရွိရင္ က်ဳပ္ ကဗ်ာ ခင္ဗ်ား ခင္ဗ်ား ကဗ်ာ က်ဳပ္ က်ဳပ္ နဲ႔ ခင္ဗ်ားက ခင္ဗ်ား ကဗ်ာက က်ဳပ္ က်ဳပ္ နဲ႔ ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္က ကဗ်ာက ခင္ဗ်ား ကဗ်ာနဲ႔ ခင္ဗ်ားက ခင္ဗ်ား က်ဳပ္က က်ဳပ္ က်ဳပ္နဲ႔ ကဗ်ာက ခင္ဗ်ား ခင္းဗ်ားက က်ဳပ္၊ ဒီလိုဆိုရင္လည္း ႐ႈပ္ေနတဲ့ ကိစၥကို ဒီတိုင္းထားလုိက္မယ္။ ဆက္ၿပီးေတာ့ ေျပာမယ္ ကဗ်ာရွည္၊ ကဗ်ာတို ကိစၥဆက္မယ္။ “ ကဗ်ာ တို/ရွည္ တစ္ပြဲေလာက္ ” “ ဟင္းနဲ႔လား သၾကားနဲ႔လား ” “ အခ်ိဳ ေလ်ာ့လုိက္တာေပါ့ဗ်ာ ” ဒီစာမ်က္ႏွာေက်ာ္ ဟိုစာမ်က္ႏွာေရာက္ရင္ ဒီစာမ်က္ႏွာက ဟိုစာမ်က္ႏွာျဖစ္ၿပီး ဟိုစာမ်က္ႏွာက ဒီစာမ်က္ႏွာျဖစ္သြားမယ္ ဒီစကားမ်က္ႏွာေပၚက ဒီစာေၾကာင္းေတြ နဲ႔ အေၾကာင္းအရာေတြက ဟိုစာမ်က္ႏွာေပၚ ေရာက္မလာဘဲ ဟုိစာမ်က္ႏွာျဖစ္သြားတဲ့ ဒီစာမ်က္ႏွာေပၚမွာ ဒီအေၾကာင္းေတြက ဟိုအေၾကာင္း အျဖစ္နဲ႔ က်န္ခဲ့ၿပီး ဟိုစာမ်က္ႏွာက ဒီစာမ်က္ႏွာျဖစ္ၿပီး ဒီအေၾကာင္းအရာဆိုတဲ့ ဟိုအေၾကာင္းအရာ အသစ္ေတြကို ျမင္ရၿပီး ဟိုအေၾကာင္းအရာျဖစ္မယ့္ ဒီအေၾကာင္းအရာက အေဟာင္း ျဖစ္သြားမယ္။ အျမင္ရွည္ရွည္ျမင္ၾက။ ဒါလုိအပ္ခ်က္ အရည္အခ်င္းလား လံုး၀ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ငါ မေထာက္ခံဘူး မိတ္ေဆြ။ အၾကည့္ေတြ ရွည္ရွည္။ အသံေတြရွည္ရွည္။ သတိရွည္ရွည္။ အိပ္မက္ရွည္ရွည္ထဲ။ ဆံပင္ရွည္ရွည္၊ လက္သည္းရွည္ရွည္၊ အရပ္ရွည္ရွည္၊ လက္တန္သြယ္သြယ္ ရွည္ရွည္၊ ငါမျမင္ဘူးတဲ့ ေကာင္းမေလး အလွရွည္ရွည္၊ သူမ လမ္းမရွည္ရွည္ေပၚက တိုက္ခန္းရွည္ရွည္ထဲ ထိုင္ခံုရွည္ရွည္ေပၚမွာ စႏၵရား မည္းမည္းရွည္ရွည္ႀကီးေပၚက ခလုတ္ ျဖဴျဖဴ မဲမဲ တိုတို ရွည္ရွည္ေလးေတြေပၚ လက္ေခ်ာင္း ရွည္ရွည္ ျဖဴျဖဴ လက္သည္းရွည္ရွည္ မဲမဲေလးေတြနဲ႔ သီခ်င္းရွည္ရွည္ တစ္ပုဒ္ကို အလြမ္းရွည္ရွည္လြမ္းလိုက္ အသံရွည္ရွည္ဆြဲလုိက္။ ဒီလိုနဲ႔ ဆံပင္ မည္းမည္းရွည္ရွည္ေတြ ရွည္ရွည္လ်ားလ်ား လြန္႔လူး …. ဟူးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးးး ….

ေနႏွင္းစက္

တစ္ခါက အခါခါ

တစ္ခါက အခါခါ

တစ္လွမး္ျခင္း ဆန္ဆန္

ရုတ္တရက္ ဆန္ဆန္

ရာဇသံမေပးဘဲ ဟိုးေလးတေက်ာ္ေက်ာ္ …

မေခၚဘဲလာမိသူက ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ႀကိဳးကြင္းခ်

လြတ္ေနတဲ့ နံရိုးၾကား သစ္သားျပားေတာင္ အစားထိုးမထားဘူး

။ထား။ဒါဆိုလည္း ထား။ ဟိုဟာဆိုလည္း ထား။

သီခ်င္းထဲက ထား။ မဟုတ္။ ဘူး။ ထား။ မရွိရွိတာခ်

ထား။ မဟုတ္ရင္

ယူ ထား

ျပီး ရင္ သြား။

ရွဴေဆးဘူးနဲ႔ ကိုယ့္အသက္ကို ကိုယ္ျပန္ဖို႔ မလံုေလာက္ပါ။

ဟိုးတစ္ေခါက္က တစ္ေယာက္တည္း ႀကိဳးက်စ္စီမံရ။

ေသြးေပါင္ေတြ ထိုးထိုးက်

ၿပီးမွ ဘယ္သူမွ မျမင္ရလိုက္တဲ့ သာဓကေတြ ခင္း

က်င္း ျပ သ။

တူ ထား။

ခ်ည္တုပ္ဖို႔၊ ဆြဲခ်ဖို႔။ ငါ့အနားမရွိေတာ့ ငါ့နားမရွိေတာ့ ငါ အနားမရွိေတာ့ ငါ နားမရွိေတာ့။

မရွိေတာ့။ မသိေတာ့။ မ …. ေတာ့။ …. ေတာ့။ ေတာ့။ …..။

တစ္စံု .. တစ္ရာ တစ္စံုတစ္ရာမွ မေသခ်ာဘူး။

သြားရေအာင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ပဲ အေဖာ္ၫွိ ။

အမိေရ။

ထပ္ထပ္ထပ္ထပ္ထပ္ထပ္ ၿပီး အလိုက္သိသိသိ ေပးမိျပန္ၿပီ။

(ေနႏွင္းစက္)

“ျဖစ္ရပ္မွန္ မ်ဥ္းေစာင္း အမွန္ျဖစ္ရပ္”

ရြာရိုးကိုးေပါက္ လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔

တားမရႏိုင္ဘူး

ငါမေရာက္ရာ၌ သူေပ်ာ္ရြင္ေစ။

(ေနႏွင္းစက္)

မူပိုင္

မူပိုင္

အမွတ္တရ အေထာက္အထားေတြ

ေျပးထြက္သြားရင္ေတာင္

မွတ္မွတ္ရရ ရင္ဘတ္က ဘယ္သူမွ ခိုးမရႏိုင္ဘူး။

(ေနႏွင္းစက္)

“လုပ္ထုံးလုပ္နည္း”

“လုပ္ထုံးလုပ္နည္း”

သီးထပ္၊ သီးညွပ္စိုက္လည္း

ခဏက၊ ခဏပဲ

ကဲ … ဘာေတြဆက္လက္ရွင္သန္ ….။

(ေနႏွင္းစက္)


အရုပ္ ရပ္၀န္း ေရွ႕ေၾကာင္းရာဇ၀င္

ဒီညက ၅ မိနစ္စာ ေနာက္ျပီး က်ဳပ္က ၅ မိနစ္စာ။ ဒီထက္ပိုျပီး စကားလံုး၊ ျမစ္ေရ၊ ရာသီဥတု၊ သံေယာဇဥ္ ရွားပါး။ ၿမိဳ႕ျပကေျပာသံေတြ နားၾကားမွား။ ဒီလိုနဲ႔ မေန႕က မိန္းမ ခါးခါး တစ္ခ်ိဳ႕ ခါး။ လက္တစ္ဖက္နဲ႔ ခိုးေရႊ႕ၾကည့္တဲ့ည။ သည္ဖက္ကမ္းမွာလည္း ၿဂိဳလ္ခံုအလြတ္တစ္ခုရဲ႕ အမွား။ မ်ား။ ငါ မျမင္တဲ့ ၾကယ္ (အခြင့္မရွိပါသျဖင့္) မထိုက္တန္ပါသျဖင့္… စသည္ျဖင့္၊ မျမင္ရေသာၾကယ္။ ထား ။ သင့္ရာအေၾကာင္းျပျဖင့္ ၀င္ခြင့္လက္မွတ္ရွိသည္။ ရြာစရာ တစ္ျခမ္းတစ္ပိုင္း ျဖင့္ လဲလွယ္ရန္အလို႔ငွာ ေၾကာ္ျငာထားပါ။ ကၽြန္ေတာ့မွာ ေမြးရာပါမ်က္ႏွာ မရွိဘူး။ သူ မနမ္းခဲ့တဲ့ပါး .. သူမ မလြမ္း .. သူ လြမ္းရံုသာ။ လက္ႏွစ္ဖက္၊ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္း ဘီးလူးေခါင္းမေစာင္းခ်င္။

ေရွ႕ရာဇ၀င္ အနာဂါတ္လက္တစ္လွမ္း။ ကၽြန္ေတာ့မ်က္ရည္ အစစ္ေတြ ရွိေနေၾကာင္း ဘာေတြနဲ႔ ျပသႏိုင္မလဲ။ သတၱဳဓါတ္နဲ႔ စီးျဖန္းထားတဲ့ တံတား ငါတို႔ ၾကား၊အနား မွာ မရွိေစ၊ မရွိေလေကာင္းေလ။ အျပံဳးအတုရဲ႕ ေနာက္ကြယ္ ရွိဳက္ခ်က္ ကၽြန္ေတာ့ကိုတကယ္ ဘယ္သူမွ မျမင္ၾကရဘူး။ အမွန္လြန္သေဘာတရားနဲ႔ မ်က္ကန္းျဖစ္ မျဖစ္ ကိုယ့္တိုင္ထြင္းျခစ္ရမယ္ဆိုျပန္ေတာ့ …..။ ႀကိဳးထိုးထားတဲ့ဘ၀ကို ကၽြန္ေတာ္မွန္းတယ္။ ဘယ္သူ႔ မ်က္ႏွာနဲ႔ ျဖစ္ရျပန္ၿပီလဲ။ လူတစ္လံုး သူတစ္လံုး လူ မဟုတ္တဲ့ သူ စကၠဴဆုတ္ေတြကို မႈိင္းတိုက္လိုက္ခ်င္ရဲ႕။ ၀ါယာႀကိဳးထဲက ၅၀ တန္ခ်ိဳခ်ဥ္ ….. ေလွကားလက္ရမ္းေပၚက ၅၀ တန္ခ်ိဳခ်ဥ္ ကူသူမဲ့ ကယ္သူမဲ့။ အစစ္ ျဖစ္ျခင္း မျဖစ္ျခင္း။ တူလြန္းပါတယ္ မိတ္ေဆြ သင္နဲ႔ က်ဳပ္ ကြဲလြဲပံုျခင္း။ က်ဳပ္အလြဲက ငါ့အနားမေနဘူး။ နားကပ္တစ္ရံ၊ ပန္းသီပုပ္၊ ရွဳပ္ရွဳပ္ယွက္ယွက္ လက္နက္ႀကီး။ “မရမ္းသီး” စားဖူးလား “မိတ္ေဆြ”။ ႏွစ္ႏွစ္လိုလို မ်က္လံုးနဲ႔ ၿပံဳး။ ကာတြန္းနဲ႕ ေရးတဲ့ကဗ်ာ အသားစအနက္ႀကီးေတြ အတုေတြ၊ နံပါတ္ၾကားမွာ ၀ွက္ထားတဲ့ဓါး …… ၂၆ ခ်က္ဆိုတာ ေသြးမထြက္တဲ့ စိတ္ႀကိဳက္ဒဏ္ရာ။ အနာ။ တရ။ ေမ့ေမ့ေမာေမာ စကၠဴစေတြဖြာဟ၊ သူပ်ိဳးတဲ့ပန္း ခရမ္းျဖစ္ေစ၊ ပန္းခရမ္းျဖစ္ေစ။ ၀တ္လစ္စလစ္ညဆို မ်က္ႏွာ မရွိတဲ့ ငနဲရဲ႕ ဘ၀ ေအးခဲတမ္းတ။ အလုိက္တသိလည္း ၿဖိဳေပးပါရဲ႕။ ဒါ … ။ ၾကယ္။ ခရမ္းႏုေရာင္ဆိုတာ ေသြးပ်က္ခယ။ သံစဥ္ဆံုးေပ်ာက္။ ဒီလိုနဲ႔ ….. အံဆြဲထဲက ပထမဆိုတဲ့ ပထမ။ သူ ၅၊ ငါ မိနစ္၊ တစ္ညတစ္ခန္းစာ ၅ မိနစ္ထဲ …..။

(ေနႏွင္းစက္)

စကားမဲ့ ေန႔ေန႔ညည အစျပဳပံုမ်ား

ခရမ္းေရာင္ ပန္းပြင့္ေတြလား

ငါ့ကိုငါ သိပ္မၾကာခင္ျပာခ်

မေန႔က မေန႔က မဟုတ္တဲ့ ေန႔က

မိန္းမ

ရင္ထဲ “ဟာ” …

ခနဲ … ငါ

ေလ ေသြးေတြ တေတာက္ေတာက္

ခရီးမေရာက္တေရာက္ ဘယ္ႏွစ္ေခါက္ျပန္လွည့္

ဟူး ….

အသက္ေတြ ျပင္းျပင္းရွဴၿပီး … ေဟ့

တစ္ေန႔တစ္ခါ တြားတြားသြားတဲ့ မိန္းမ

ကဲ ဘာေတြ ျပန္စၿပီးၿပီးလဲေလ …. ။

(ေနႏွင္းစက္)

လွမ္းၿပီးေခၚရံုနဲ႔ ငါကိုယ္ငါ ေမ့ခ်င္သလိုလို ျဖစ္ျပတဲ့ အခါ

ငါးပြက္ရာ ငါးစာခ်

ငါ့ဘ၀က ၾကယ္ေတြလည္း ခပ္ဟဟ မပြင့္ဘူး။

ကဲ …

ေျပာ “မိၾကယ္စင္”

ငါ့ေရေသာက္ျမစ္မွာ ဓါးထစ္ထားတာ ဘယ္သူမ်ားလည္း။

ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက

ဒုကၡဆိုတဲ့ ေထာ့က်ိဳးငနဲ ခရီးေတြကို

အၿမဲ အၿမဲ သြားတယ္တဲ့လား။

သြားစမ္းပါ။

ေမ့လို႔မရတဲ့ည “သြား”

ငါ့ ဘ ၀ က တစ္ခါႏွစ္ခါ သံုးေလးခါ

ျပာျပာျပာ ခါခါ က်ခ်တယ္တဲ့ ဗ်ာ။

ေနေပေရာ့ “မိၾကယ္စင္”

ခုႏွစ္ထပ္ဖြင့္ထားတဲ့ ၾကာပြင့္မွာ နင္မတင့္တယ္ဘူး။

နင့္အဆင့္နဲ႔ နင္ ေကာင္းကင္မွာေန

ငါေစရင္လည္း နင္မေၾကြလာပါဘူး ….. ။

ရွိပါေစေတာ့ကြာ …

ေတာထြက္ရာ အရပ္မ်က္ႏွာမွာ

အေရွ႕သံအေနာက္သံ

ၾကာသပေတးနံ မပါတဲ့ ၾကာသပေတးမ

ငါ ခဏက ဟာကနဲ ကြာက်သြားပံုမ်ား

မေတြ႔ရက္ မျမင္ရက္ နင္သိပ္ရက္စက္တယ္တဲ့ ။

ဒီစကား ႏႈတ္ထြက္မ်ားရင္

ငါ့ လွ်ာကိုျဖတ္။

အရပ္ရပ္မွာ ပူေဇာ္ပသ ေတြးလို႕ မရေစနဲ႔။

ခူးၿပီး ခပ္ၿပီးသားမွာ ငါ့ထမင္းဟင္းေတြ

မၾကာမၾကာ ၀င္ဆို႔ထြက္ဆို႔

….. ….. ….. ….. ….. ….. ။

ၿပီးပါၿပီ ဆိုမွေတာ့ …..

ေျပာေနလည္း မထူးဘူး

လိုသလိုရူးပစ္ေပးၿပီးရင္

ဒါပဲေကာင္းပါတယ္ေလ …..။

ေက်ာေလးခိုင္းရံုနဲ႕

လံုလံု ေလာက္ေလာက္ ေ၀း ..... ….. ….. … ..။

ေတြးေတြးၿပီး ေသေနပါရေစလား

မွားစရာေတြ ထား

မွားၿပီးရင္ ခါး … တဟားဟားရယ္

ေသြးလြန္ ဓါးနက္နက္မွာ

တစ္ရက္ခစား အသြားေပ်ာက္ စာခြ်န္နဲ႔

သြားတုေတြခြ်တ္ .. ဟုတ္ပါတယ္

အဆြယ္ဆိုတဲ့ နိယာမနဲ႔ နင္က ဂုတ္ခ်ိဳးစားခဲ့တာ ။

ငါေလ အျပစ္ေတြ ေလွ်ာ္ထုတ္

အလုပ္ဟုတ္ဟုတ္မဟုတ္ဟုတ္

“မိၾကယ္စင္” သာ … ဘ၀ရဲ႕

ပန္းတစ္ပုဒ္ ျဖစ္ေစ ရွိေစ တည္ေစ ခ်င္ရဲ႕။

အသက္တစ္သက္ထြက္ၿပီးခါစ

ေနာက္တစ္သက္ မ၀င္ခါနီး

ေနျမင္ရင္ ေရစြတ္ … ငါ့ ထြက္လုနီး

ခန္းေျခာက္မႈနဲ႕ ….. ….. ….. ….. …..။

တစ္ေမွ်ာ္တစ္ေခၚလည္း လြမ္းပါတယ္ကြယ္။

“မိၾကယ္စင္” ေရ …. …..

နင့္ နံနက္ခင္းမေရာက္ခင္ အသက္စြန္႔ ႀကိဳးပမ္း

ရာဇ၀င္တင္မဲ့ ေန႔ဆိုတာလည္း

ရာဇ၀င္တင္မဲ့ ေန႔ပဲဆိုပါေတာ့ … .. ……. ။

ဟူး ကနဲ သက္မခ် ….. ၿပီး … သက္ထီးခ်။

ထီးခ် … ဦးထုပ္ခ် ..

ကဲဆို .. ခဏခဏ

ရထားစီးတဲ့ ည။

သြားဆိုလည္း သြားပါ့မယ္ “မိၾကယ္စင္” ရယ္

မေရာက္ခင္ ေပါက္တဲ့ ဖိနပ္

ငါ့ တစ္သက္နဲ႔ ငါ့ တစ္ကိုယ္ပဲ

၀ဲ ….. ၀ဲ ….. လည္ ….. လည္

တစ္ခါနဲ႔ တစ္ခါ မေျပာဖူး ျဖစ္ခဲ့တဲ့စကား

တစ္ဟားဟား ရယ္သြမ္းျဖစ္တဲ့ ည

ဟ တ တ နဲ႔

တစ္ခါက အခါခါ

တစ္လႊာၿပီး တစ္လႊာ ….

ဘ၀ ရယ္ … ဟာ ဆိုၿပီး မဟာပါနဲ႔ ကြယ္

“မိၾကယ္စင္” ….. …..

နင္ ျပန္ရာလမ္းမွာ

အခန္း ဘယ္ႏွစ္ရြက္စာ လြင့္ေက်ာ္ျဖတ္ေရြ႕

အဲဒါ ….. …..

ေန႔ဆိုလည္း ေန႔ေပါ့ ။

မေျပာ၀ံ့ ….. မနာသာ

နင္ ဆိုတာ ငါ ခါးရာလမ္း …..။

ခရမ္းေတာ ပန္းမွာ နင္မပြင့္လည္း

လမ္းနဲ႔ ကမ္းမွာ ႏွင္းတလြင့္လြင္ ့ေဟာဆိုရင္ ပြင့္

“မိၾကယ္စင္” ရယ္

ဒီနာမည္ကို ထပ္မေခၚဘဲ ငါေရတစ္ခြက္ေလာက္

အရင္ေသာက္

ဒါလည္း အေမာ မေျပခဲ့ပါဘူးေလ။

ငါက ….. ….. ….. …..

ဟိုးဟိုး ေရွ႕ေရွးတုန္းက ငါပါပဲေလ ….. ။

(ေနႏွင္းစက္)

``ကၽြန္ေတာ္၏ ကြဲလြဲေနေသာ ကၽြန္ေတာ္မ်ား၏ အေတြးျဖင့္ ကြဲလြဲေနသာ အေတြးမ်ားျဖင့္´´

ဘ၀ နဲ႔ ပက္သက္ရာ ပက္သက္ေၾကာင္း
တကယ္ေတာ့ သတင္းေကာင္းမရရွိခဲ့ေသာ
ေတာထြက္သြားေသာ စကားစုမ်ား ႏွင့္ ကၽြန္ေတာ္
ႏွင့္ စကားမေျပာျဖစ္ေသာ ကၽြန္ေတာ့စကားစုမ်ား ႏွင့္
ဒီလိုႏွင့္ ကၽြႏု္ပ္တို႔ အားလံုး ႏွင့္ ေ၀းေ၀းလြင့္လြင့္ ....

ေရာက္ျပီးမွ မသြားျဖစ္ေသာ တစ္ရံတစ္ခါႏွင့္
ၾကယ္ေၾကြရာ အရပ္မ်က္ႏွာ၌ မ်က္၀န္းျဖဴစိုက္
လူမ၊ သူမ ညႊန္ရာအရပ္ ေရျဖစ္ေစ ေလျဖစ္ေစ
ဘာဆိုဘာ ညာဆိုညာ ျဖစ္ေစ
ေနာက္တစ္ေၾကာင္း ခ်ေရး ဒါကဗ်ာ ျဖစ္ေစ။

ျပီးလား .. ဒါျဖစ္ျပီးျပီလား ဒါမွမဟုတ္ ဒါမွမဟုတ္ ျဖစ္ျပီလား
ကဗ်ာ ျဖစ္လား ... က ၾကီး တစ္လံုး နဲ႔ ဗ်ာ မ်ား
မဟုတ္ဘူး ၃၃ လံုး ေသာျဂိဳလ္ၾကီးမ်ားထဲ
ငါ ပတ္လွည့္ ေရာက္၀င္ မမွန္ဘူး ေသြးထြက္ေအာင္မွားတယ္
မေန႔ညအထိ ငါအသက္ရွဴ မွဴမမွန္ျပန္ဘူး
အသက္ရွဴသံေတြ ထြက္တစ္ခ်က္ ၀င္တစ္ခ်က္
တစ္ခါ တစ္ခါ ႏွစ္ခ်က္ .. တစ္ခါ တစ္ျခား ျပတ္ေတာက္
ေနာက္တစ္ေန႔ ေန႔ထြက္ေတာ့ ... ငါ့မ်က္ႏွာက ငါမဟုတ္ေတာ့ဘူးလို႔ ငါ့ကိုေျပာ

ဒီနားမွာဘာေတြ မွားကုန္လည္း
ၾကိဳးတစ္ေခ်ာင္း နဲ႔ မေန႔က (အင္း ထင္ရတာပဲ) ျပတ္သြားတဲ့ အင္းထင္ရတာပဲ က်န္ခဲ့တဲ့ အင္း .. ထင္ရတာပဲ
လြန္ခဲ့တဲ့ ၅ ႏွစ္ေက်ာ္ရဲ႕ မေန႔က ၾကာသပေတးမ
ငါ တစ္စက္စက္ ေသြးေတြက် ခဲ့ရ

ဒီေနရာေကာ ဘာမွန္လည္း
တစ္ေယာက္တစ္ဖက္ ျခစ္ရာခ်က္ေတြ
ကဲ ေနာက္တစ္ေၾကာင္းထပ္ ေရး
ဒါ ငါ့ဘ၀ ဒါငါ့ဂီတ ဒါငါ့ ကဗ်ာ
ကဲ ... ဘာေျပာၾကဦးမလဲ ...

လူၾကီးမင္း ေခၚဆိုေသာ ဖုန္းသည္ တရုတ္ျပည္တြင္
လိုင္းမမိေသာေၾကာင့္ ေခၚဆို မရႏိုင္ပါ

ေနႏွင္းစက္ ေခၚဆိုေသာ ဖုန္းသည္ တနဂၤေႏြ ေန႔ျဖစ္ပါ၍
ေခၚဆို မရႏိုင္ပါ

မိတ္ေဆြ ... ေခၚဆိုေသာဖုန္းသည္ ကၽြန္ေတာ္ မသိေသာေၾကာင့္
ေသခ်ာ မေျပာႏိုင္ပါ ။

ထိုခဏသည္ တယ္လီဖုန္းျဖစ္ျပီး စာတန္းျဖစ္ျပီး
အလြမ္းျဖစ္ျပီး ျဖစ္ျပီး ရာသီဥတု
ဒီေန႔ ပူတယ္ သူငယ္တန္းဖတ္စာ ထီးယူလာပါ
ဖိနပ္ပါတယ္ ဖိနပ္ပါးတယ္...

ဟုတ္ကဲ့ ဒီေနရာမွာ နားမလည္ႏိုင္ေသာ အရာ ျပီး။

(ေနႏွင္းစက္)
(ကိုယ္) ။ႏွင့္။ (စိတ္) မကပ္ေသာ (စိတ္) ။ႏွင့္။ (ကိုယ္)
ႏွင့္

ကိုယ့္ကိုကိုယ္လည္း မျမင္ရဘူး
ဘယ္သူ႔ကိုမွလည္း မျမင္ရဘူး .....
တကယ္ေတာ့ ငါက
ခဏခဏ က်ေပ်ာက္သြားတဲ့
ငါက တကယ္ေတာ့
ရွိေစေတာ့ ငါကိုက ၾကယ္နဲ႔ ေ၀းေ၀း ေနရတဲ့ေကာင္

တစ္၀က္တစ္ပ်က္ ငိုခ်င္းခ်လိုက္တယ္ ...
ကၽြန္ေတာ့္ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္
မေန႔တစ္ေန႔က အိပ္မက္ေတြကို ေရာင္းစားပစ္လိုက္တယ္တဲ့ ...

ထမင္းတစ္လုတ္အတြက္
သူမေတြ ဘယ္ႏွစ္ည အိပ္မက္အေရာင္းအ၀ယ္လုပ္ၾကမလဲ

သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ေျပာဖူးတယ္
ကဗ်ာဆိုတာ ေရးလို႔ မရဘူးတဲ့
ဟုတ္ပါ့မလား ... ဟုတ္ပါတယ္ ... မဟုတ္ပါဘူး .. ဟုတ္လို႔လား

ကၽြန္ေတာ္ သိပ္နားမလည္ဘဲ နဲ႔ အိပ္မက္ေတြ ကို အေရာင္းအ၀ယ္လုပ္တယ္
ထမင္းတစ္နပ္အတြက္လည္း မဟုတ္ျပန္ပါဘူး ..
ဒီလိုပဲ အေရာင္းအ၀ယ္ျဖစ္သြားတယ္။

ေနာက္ေတာ့ ည တစ္ညကို ၀ယ္ျဖစ္လို၀ယ္ျဖစ္လုိက္တဲ့အခါ
လက္ပစ္ကူးေနရတဲ့ သခၤါရက
နစ္လိုက္ေပၚလိုက္ ျမဳပ္လိုက္ ေမ်ာလိုက္
မေသခ်ာဘူး ကၾကီး ခေခြး ဂငယ္ ဃၾကီး င
အင္း ယပင့္ ယရစ္ ၀ဆြဲ ဟထိုး အသတ္

တစ္လံုး တစ္လံုး လႈိင္းလုံးေတြ ပုတ္ခ်
အသံေတြ အလံုးလံုး အေထြးေထြးနဲ႔
ကၽြန္ေတာ္ ညၾကီး ကို ပစ္ခ်လိုက္ ျပန္ေကာက္လိုက္

ျပီးသြားျပီ ဆိုေတာ့
စာရြက္ လြတ္တစ္ရြက္

(ေနႏွင္းစက္)

ဆုေတာင္း ေကာင္း၏ မေကာင္း၏

ဆုေတာင္း ေကာင္း၏ မေကာင္း၏

ကၽြန္ေတာ္ တစ္ေန႔ကို ဘယ္ႏွစ္ခါအသက္ရွဴမိသလဲ

တစ္ေန႔တစ္ျခား အသံေတြ ပိုပိုၾကားလာတယ္

ၿဂိဳလ္ျပာႀကီးရဲ႕ အနာဂါတ္အေၾကာင္းမေျပာခင္

ကၽြန္ေတာ္အသံေတြ တုန္ရီေနတာေပါ့ ေမေမ

ဘယ္အခ်ိန္ေရာက္ေရာက္ တံခါးမေခါက္ဘဲ သူမေရာက္ေရာက္လာတယ္။

ေသသာေသလိုက္ခ်င္တယ္ကြာ ေဘာလံုးပြဲနဲ႔ အိပ္မက္နဲ႔က လက္ယ်ာရစ္လွည့္ၿပီး ျပန္ထြက္သြားျပန္တယ္။

တကယ္ေတာ့ လူဆိုတာ အသံေတြနဲ႔ အမွားအမွန္ မေရးရမေနႏိုင္တဲ့သူေတြ ပါပဲ ေလ။

ထားပါေတာ့ ကၽြန္ေတာ္လည္း တစ္ေန႔ ကို မ်က္ႏွာ ဘယ္ႏွစ္ၾကိမ္ သစ္ေနလဲ။ ဒီတိုင္းပါပဲေလ။ အသစ္ျပန္မျဖစ္ဘူး။

ဟိုးအေ၀းၾကီးမွာ ကၽြန္ေတာ့ မီးရထား လူေတြ လည္း မပါၾကဘူး။ ဒါပါပဲေလ ။

စကားသားေတြ ကုန္ရီ တုန္ဖြ ... အေမ ... သား ရင္ေပၚမွာ မီးခိုးနံ႕ေတြ နဲ႔ လွည္းတန္းေစ်းေလးကို သတိရတယ္။

မာစီးဒီးကားနဲ႔ စကၠဴ မႈိနဲ႔ေတြကိုလည္း ၾကည္ျဖဴတယ္။ ထမင္းရည္ အတူေသာက္ျပီး မနပ္မွန္တဲ့ ဟင္းေတြကိုလည္း ျမတ္ႏိုးတယ္။ သူလိုမ်ိဳး ဘယ္မွာရွိလည္း။

သူ႔အက်ႌကို ျဖဲ သူ႔ ေသြးကို စုတ္ သူ႔အသက္ကို ႏႈတ္ေတာ့ ... ေမေမရယ္ သူလည္း ေမာလို႔ နာလို႔ နည္းနည္း ေနရာေရႊ႕တာပါ။

ကလိုရိုေဖာင္းနံရတယ္။ အဲဒီေနရာကို ျပန္ရွာၾကည့္ေတာ့ ေျခႏွစ္ေခ်ာင္းနဲ႔ လူစြမ္းေကာင္းေတြ လက္နက္ငယ္ေလးေတြကိုင္လို႔။

မိမဲ့ ဖမဲ့ အဲဒီ လက္နက္က ဘယ္ နတ္မင္းက ဖန္ဆင္းလိုက္သလဲ။ ကၽြန္ေတာ္ စကားမေျပာဘူး ေမေမ။ ဒီလူက လူမဟုတ္ဘူး။

ဟိုးေရွးေရွးတုန္းက သူမ သိပ္ႏုပ်ိဳတယ္။ သူမ ေကြ႕ေကာက္ေနတဲ့ ဆံႏြယ္ေလးေတြ တစ္ေျဖးေျဖး ေလ်ာ့ပါး။

ဟိုးေရွးေရွးက သူမ ေကာက္ေၾကာင္းထင္ရွားတဲ့ အရာေတြ တအိအိျပိဳၾက။ မဟုတ္ဘူး ျဖိဳခ်ခံရတယ္။ သူမ နည္းနည္း လူးလြန္႔ခြင့္ျပဳပါ။

သူမ ရဲ႕ စိုေျပမႈ အခု ... ။ ေမေမ သူမ တစ္ခါတစ္ေလ ညဥ္းညဴပါေစ။

သူတို႔က ကၽြန္ေတာ္တို႔က ကိုယ့္အနာမွ နာတယ္ ထင္တတ္ၾကတာေလ။ ဒါဆိုလည္း မၾကာမွီလာမည္ေမွ်ာ္ေပါ့။

သူမရင္တုန္ပန္းတုန္နဲ႔ ခါခါ ခ်လိုက္တဲ့ အခါမွာ ... ။ ေမေမ အျပစ္မဲ့ သူေတြနဲ႔ အျပစ္နဲ႔ သူေတြ ေရြးခ်ယ္ခြင့္မရွိပါဘူးေလ။

မမွန္မကန္ဆိုတဲ့ စကားရပ္ကို အထပ္ထပ္ရြတ္ဆို သူ႕လက္ထဲမွာ ... ။

ေမေမေရ ...... ဒီေန႔ေတာ့ ဒီေလာက္ပါပဲ ... ။

ဘယ္လိုေန႔ရက္ေရာက္ရင္ ဘယ္လို ကခုန္ရမယ္ ဆိုတာေလာက္ေတာ့ ခရီးေပါက္ေနပါျပီ။ လြတ္လပ္မႈေတြ ။ လစ္လပ္မႈေတြ။ ခရီးေပါက္ေနပါျပီ။

ေမေမေရ သစ္သစ္ မသစ္သစ္ သားတို႔ မ်က္ႏွာသစ္ၾကည့္ၾကစို႔။

(ေနႏွင္းစက္)

ဆုေတာင္းၾကမ္းသူ (မ်ား)

ဆုေတာင္းၾကမ္းသူ (မ်ား)

(၁၅၀၀)

ဒီေန႔ကို လြန္ၿပီးရင္ ေနာက္ထပ္ ဒီေန႔

ဖ်ားဖ်ားနာနာ ဆိုလို႔ သူမ မရွိတဲ့ ေန႔ ျဖစ္မယ္

ငါ့ ေန႔မ်ားစြာ

သူမ ေျခဖ်ားနားမွ ကပ္ပါးဘ၀ ျဖစ္ရေစ။

(၀)

စကားလံုးနည္းနည္းနဲ႔

တစ္ေၾကာင္းခ်င္းကို တစ္လံုးခ်င္းရြတ္

( လို တိုင္းႏိုင္ )

အ ရာ ရာ ခဏ ျဖစ္ ေစ

(ေနႏွင္းစက္)

/////


သို႔ ႏွစ္ကိုခြဲ အေရြ႕

ရုပ္ေသးရဲ႕ ႏွစ္ကိုယ္ခြဲ အေရြ႕ ကဗ်ာေလးကို ျပန္ခံစားျပီး ေရးဖြဲ႔ထားတာပါ ... း)

(ဗလာ)

သို႔

ႏွစ္ကိုခြဲ အေရြ႕

ရုပ္ေသး

ရွင္ေရ လို႔ေခၚတတ္တဲ့ ကၽြန္မ ကို ရွင္က တစ္ခုခု ေျပာစရာရွိတယ္။ နာမ္စားေတြ အသံုးနဲတယ္။ ရွင္ ရယ္ ကၽြန္မ ရယ္ ခဏခဏ ေတာ္ေလာက္ပါျပီ ကၽြန္မ ရယ္။ ရွင္ရွင္ လို႔ ထပ္မေခၚန႔ဲေတာ့ ထပ္ မေျပာနဲ႔ေတာ့။ ဒါေပမယ့္ ထားလိုက္ပါတယ္ ကၽြန္မ။ ရွင္ ေက်နပ္တယ္။

ရွင္ မၾကိဳက္တဲ့၊ ရွင္ စားဖို႔မျဖစ္တဲ့၊ ေရခဲမုန္႔ေလး တစ္ခုကို ကၽြန္မ သိမ္းထားတာ က်ဳပ္သိတဲ့ အေၾကာင္း ရွင္ သိပါတယ္ ကၽြန္မရယ္ ဆိုျပီး ရွင္ ေျပာျပရင္ ရွင္ရယ္ လို႔ ကၽြန္မ ေျပာဦးမွာေပါ့ေနာ္။ ရွင္ မသိပါဘူးဆိုတဲ့ ငါးကေလးေတြကို စကားေျပာတဲ့ ကၽြန္မ အေၾကာင္း ရွင္သိတယ္ ဆိုတာ ကၽြန္မ မွမသိဘဲလို႔ ေျပာလိုက္ပါ။ ကၽြန္မ ရယ္ ရွင္က အရိပ္ တစ္ၾကည့္ၾကည့္ မေနတတ္ေပမယ့္ ကၽြန္မ ကို အျမဲ ျမင္တယ္ဆိုတာ ကၽြန္မ မသိေသးခင္ကတည္းက မေျပာျပျဖစ္တာ ရွင့္ အျပစ္ပါ ကၽြန္မရယ္။ ရွင္ရယ္ လို႔ ေနာက္ထပ္ ဘယ္ႏွစ္ခြန္း ေခၚမလဲ။

ရွင္ေမွာ္ဆန္တာေတြ ဘယ္မွာေတြ႔လဲတဲ့လား စႏၵရားခလုတ္မွာ လက္ေခ်ာင္းေလးေတြ တေရြ႕ေရႊ႕ေပၚ ေျပးေန။

ရွင္ ေတြ႕မေတြ႕ ကၽြန္မ အျမဲေမးမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒီလို ရွင္ နားလည္ထားတာ လြဲေခ်ာ္ေနတယ္ ဆိုရင္ ကၽြန္မ ေျပာျပေပးေပါ့။ ကၽြန္မ သဒၵါနည္းေတြပဲ မွားတာလား ရွင္ ကဘဲ နားလည္လြယ္တာလား။ ရွင္ သိခ်င္တယ္ ကြာ။ ရွင္ မလိုလားတဲ့ အရာေတြထဲမွာ ကၽြန္မ မေနခ်င္တဲ့ တေနကုန္ နဲ႔ ဒီအခန္းသိုးၾကီးလည္း ပါရမွာေပါ့ ... ကၽြန္မရယ္။ ရွင္ အအ သြားတယ္။ ရွင္ ေျပာျပခ်င္ေသးေၾကာင္း ကၽြန္မ သိလို႔ ေျပာရွင္းကို ကို မရခဲ့တာ ရွင္ အတြက္ ကၽြန္မ ကို ျပရွင္းႏိုင္မွာလို႔ ရွင္ ထင္ေနခြင့္ျပဳပါဦး။ ရွင္ ထင္တယ္၊ မထင္တယ္နဲ႔။ ကၽြန္မ ယံုတယ္၊ မယံုတယ္ကို။ ခဏဖယ္ထားလိုက္ရင္ ေလွကားေတြ အေၾကာင္းပဲေပါ့ ... ဒါကိုပါ ခ်န္ထားလိုက္ေတာ့မယ္။ ရွင့္ သေဘာေတာ့ မဟုတ္ရပါဘူး .. ကၽြန္မ မၾကိဳက္တတ္တာေတြကို ရွင္ ဖယ္ေပးထားခ်င္တယ္ဆိုတာ ကၽြန္မ သိရဲ႕လား။ တကယ္ဆို ရွင္ ခဏတစ္ျဖဳတ္ေလာက္ ဆိုေျပာခ်င္တယ္။

ဒါ ၾကြပ္ၾကြပ္အိတ္ေတြ၊ ေဆးလိပ္ေတြ၊ ကဗ်ာေရျခံဳထားတဲ့ ဓါးလွံလက္နက္ ႏ်ဴကလီးယားေတြမွ မဟုတ္တာ။ ရွင္ မေၾကာက္ဘူး ရွင္ မေၾကာက္ခဲ့ပါဘူးကြယ္။ ျဖဴလြန္းလို႔ တုန္ရီမိတာ ကၽြန္မ သတိထားမိမွာပါ။ မထင္မွ မထင္မိပဲကိုး။

ႏွင္း ႏွင္းေတြေတြ

ကၽြန္မ တေနကုန္ မွ်ားေနတဲ့ လူေတြထဲမွာ ရွင္ပါလာ၊ ရွင့္အတြက္လား၊ သူတို႔ ပ်င္းရိေနလို႔လား၊ ရွင္ပ်င္းရိေနလို႔လား၊ ကၽြန္မ ပ်င္းရိမွာဆိုးလို႔လား။ ကၽြန္မ ဒါပဲလုပ္တတ္တာ မဟုတ္တဲ့အေၾကာင္း ရွင္ ကို ေမးေမး မေနေတာ့။ ဒါဆို ကၽြန္မ မေမးမိ၊ မေမးရင္ လည္း ရွင္ ေျဖမွာပါ။ ရွင္ ရဲ႕ အတတ္ပညာမွာ အထူးခၽြန္ဆံုး ပါရမီက ကၽြန္မ လႈပ္ရွားမႈေတြကို အဆက္မျပတ္ ကၽြန္မ မသိေအာင္သိရွိခ်င္းေပါ့။
ရွင္ ... မၾကားပါရေစနဲ႔ေတာ့။ ရွင္ သိပါတယ္။ ဒါေတြ အားလံုးလည္း ရွင္သိပါတယ္။ ကၽြန္မ ၾကားႏိုင္ပါေစ။ ၾကားႏိုင္ပါစ။ ၾကားႏိုင္ပါလိမ့္။ ကၽြန္မ သိပါတယ္။ ကၽြန္မ သိေနပါတယ္။ ရွင္ ၾကားႏိုင္ပါေစ။ ၾကားႏိုင္ပါစ။ ၾကားႏိုင္ပါလိမ့္။ မ်က္ေစာင္းတည့္တည့္။ ရွင္။ ရွဥ့္။ သရဖီပင္။ အေျပးျပိဳင္ပြဲ။ ရွင္။ ကၽြန္မ။ သိပါေစ။ သိပါစ။ သိပါလိမ့္။ အေမးသံေတြ ရပ္ေတာ့မွာလား။ ရွင္ ရွင္းျပ မယ္။

ကၽြန္မ ဆိုသြားတဲ့ သီခ်င္း တစ္ပုဒ္ထဲမွာ ရွင္ ဘယ္ႏွစ္ခါ လဲသြားခဲ့သလဲ။ ကၽြန္မ မျမင္လိုက္ေတာ့ အသံမၾကားရဘူးလို႔ ရွင္ေျဖေနတယ္လို႔ ထင္ေယာင္မွားတယ္ေပါ့။ ရွင္ မညာပါဘူး ကၽြန္မ ငယ္ငယ္တကည္းက သီခ်င္းအျမဲနားေထာင္ေနတဲ့ အသံရွိပါတယ္။ ကၽြန္မဘာေတြ လုပ္ေနတယ္ဆိုတာ ရွင္ မသိဘူးလို႔ ေျပာလိုက္တာလား ကၽြန္မ။ ရွင္ အက္ပရက္စ္ဆို တစ္ခြက္ေသာက္တတ္မွန္း ကၽြန္မ သိေနေသးတဲ့အခါ ရွင္ သိပ္ေပ်ာ္မိျပီး ရွိဳက္ၾကီးတငင္နဲ႔ ကၽြန္မအတြက္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ရွိဳက္ရင္း ပန္းခ်ီ ထပ္ထပ္ဆြဲေပးမွာပါ။ ကၽြန္မ စကားေျပာေလ့ရွိတဲ့ ငါးေလးေတြ ပ်ံသန္းေနတဲ့ သဲက်င္းနက္နက္ေတြ ၾကည္လင္ျပတ္သားတဲ့ အသံ၀ါး၀ါး ပါေနရမယ္။ ရွင္ မစိုးရိမ္ မိဘူး။ ကၽြန္မ ႏႈတ္ခမ္းနီ မဆိုးတတ္မွန္း ရွင္သိပါတယ္ ကၽြန္မ။ ကၽြန္မ ၾကိဳက္မယ္ဆို ရွင့္ လက္သန္းတစ္ေခ်ာင္းထက္ပိုျပီး ရုပ္ၾကြင္း တစ္ျခမ္း၊ ကဗ်ာ ရြက္ျပတ္၊ အသံ တစ္၀က္၊ အို ... ေျပာလို႔ မကုန္ေအာင္ ရွင္ေပးႏိုင္တာ ကၽြန္မ သိလား။ ရွင္ ေျပာသံထြက္ခြင့္ ရပါေစ ကၽြန္မ။ ဆုေတာင္းသံေတြ ေပါင္မုန္႔တစ္လံုး နဲ႔ ၇ ထပ္တိုက္ကိုေတာ့ ကၽြန္မမျမင္ေအာင္ ထည့္ဆြဲေပးလိုက္မယ္ ကၽြန္မ က အဲဒီ ေနရာအႏွံပါေနေတာ့ ကၽြန္မ ျမင္သြားလို႔ မျဖစ္ဘူးေလ ရွင္ ေရးတဲ့ ပန္းခ်ီမွာ လူေတြ ေရကူးၾကမယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေတြေပါ့။ ကၽြန္မ ေလွေလးေနာက္ကို လိုက္စရာရွိတာ လိုက္ပါ။ ကၽြန္မ မျမင္ေအာင္ ရွင္ ေရးတဲ့ ပန္းခ်ီထဲမွာ ေရးကူးေနတဲ့လူအခ်ိဳ႕၊ ဘယ္ဘက္လက္သန္းတစ္ေခ်ာင္း၊ ေပါင္မုန္႔၊ တိုက္၊ အားလံုး ကၽြန္မ မျမင္ေအာင္ ထည့္ဆြဲေပးလိုက္ပါ့မယ္။ ကၽြန္မ ပံု ပါေအာင္ ကၽြန္မ ပံုကို ကၽြန္မက မျမင္ေအာင္ ထည့္ဆြဲေပးေစခ်င္မွေတာ့ ရွင္ ေရးသမွ် အခ်က္တိုင္းကို ကၽြန္မ မျမင္ေအာင္ဘဲ ကၽြန္မ အေၾကာင္းနဲ႔ ကၽြန္မ လိုခ်င္တာေတြ ကၽြန္မ ျမင္လို႔ မျဖစ္လို႔ မျမင္ေအာင္ဘဲ ကၽြန္မက လႈပ္ရပ္တိုင္း ပါေနေတာ့ ကၽြန္မ မျမင္ခ်င္တဲ့ ကၽြန္မကို ကၽြန္မ မသိျမင္ရေအာင္ မရအရ ထည့္ဆြဲေပးလိုက္ပါ့မယ္။ ကၽြန္မ ျပန္ေတာ့မွာ။ ရွင္ သြားေတာ့မွာ။ .... လား။ .... လား။ အခန္းထဲက ၾကြက္ေတြကိုပါ ရွင္ ျမင္ခြင့္ရေအာင္ ကၽြန္မ ျပခ်င္မယ္မွန္း သိပါ။ ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့ ၾကြက္ေတြကို ကၽြန္မ ခ်စ္တယ္။ ရွင္ ခ်စ္လား။ ရွင္ ျမင္ခ်င္တယ္။ ကၽြန္မ ခ်စ္တဲ့ ၾကြက္ေတြကို ရွင္ျမင္ခ်င္ပါတယ္။ အႏုပညာဆန္တယ္ဆိုတဲ့ စကားလံုးနဲ႔ တင္ ဒီၾကြက္ေတြကို ကၽြန္မ ခ်စ္ေနမွန္း ရွင္သိ၊ မသိ၊ ကၽြန္မ သိတယ္ မသိဘူး ကိစၥကို ရွင္ မရီခ်င္ မိဘူးဆိုတာ ကၽြန္မသိ၊ မသိ ရွင္ သိတယ္ မသိဘူး ဒီကိစၥကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေက်ေက်လည္လည္ ဒီတိုင္းထားလိုက္ျပီးရင္။ မွန္တစ္ခ်ပ္ကို ရွင္ရိုက္ခြဲ ပစ္ခ်င္ေနတယ္ ကၽြန္မကို ခဏခဏ ၀ွက္ထားတတ္လို႔ ရွင္ စိတ္ဆိုးတယ္ေလ။

သူကေတာ့ ၾကိဳက္တယ္ထဲ အိမ္အသိုးၾကီးမွာေလ ကၽြန္မ ေနရတာကေတာ့ မေနႏိုင္ပါဘူး။

ကၽြန္မကို ရွင္နားလည္တယ္။ ကၽြန္မ နာရီတစ္လံုးကို ရွင္ မသိမသာ မျမင္ခင္ကတည္း ရွင္နားလည္တယ္။ ရွဳပ္ေနတာေတြနဲ႔ ရွင္းတမ္းလုပ္ထားတဲ့ ေအာက္မွာ အဲဒီနာရီေလး ေနာက္ျပီး ကၽြန္မ ေလွကားေတြ ကို မၾကိဳက္တာ .. အႏုပညာနဲ႔ ၾကြက္ေတြနဲ႔ ကၽြန္မ ပံုမပါဘဲ ကၽြန္မကို ပန္းခ်ီထဲ ထည့္ဆြဲခိုင္းတာ၊ ရွင္မၾကိဳက္တာေတြကို ၾကိဳက္ေနမိပါတယ္။ ကၽြန္မ သိမ္းထားတာ ရွင္မၾကိဳက္တဲ့ ေရခဲမုန္႔ ဆိုေတာ့ ကၽြန္မ လုပ္ေနတာေတြ ရွင္ သေဘာက်ပါတယ္ ... ရွင္မၾကိဳက္တဲ့ အရာကို ရွင့္ဆီကို မပို႔ေပးခဲ့လို႔ေလ။

ရွင္ကေလ ေရခဲမုန္႔ မၾကိဳက္ဘူးကိုေတာ့ ဒါ ရွင္သေဘာက်မွာပါ ............. ................................... ..... ..... .... ....... ....... ......................... ........... .......... ............. ............ ........ .............. ...... ....... ....

(ေနႏွင္းစက္)
လိုရမယ္ရ လြဲေနတဲ့ေကာင္ရဲ႕ ရွဳခင္းမ်ား

မိုးေရခ်ိန္နဲ႔ ငါက
ကြာဟခ်က္ ၾကီး ၾကီးမားမား တစ္ေယာက္ခ်င္းစီ တစ္ပိုင္တစ္ႏိုင္သယ္
ဘယ္ေလာက္ေတာင္မ်ားလိုက္တဲ့ လမ္းေတြလည္း

သူလည္းလိုက္မယ္ ငါလည္းလိုက္မယ္
တကယ္ေတာ့ တန္ရာတန္ေၾကးဆိုတာ
ငါဘာမွမရတဲ့ ကိစၥမ်ိဳးေတြအတြက္ပဲ ငါ့အတြက္ရွိတယ္။

နံရိုးတစ္ေခ်ာင္း နဲ႔ နံရံတစ္ျခမ္း
ေနာက္တစ္ေနရာရာမွာ လူေတြသူေတြရွာေနေတာ့ မ်က္၀န္းရဲရဲေလးေတြ
ငါ ဆိုတာ ပြဲေတာ္ၾကီး တစ္ခုလံုးရဲ႕ ဟိုးအျပင္ဘက္မွာ
လြဲလြဲေခ်ာ္ေခ်ာ္ ေပ်ာ္ေနတယ္လို႔ ထင္ရတဲ့ေကာင္

ကမ္း႐ိုးတမ္းမ်ား၊ မိုးေရစက္လက္ ထီးရြက္မ်ား၊
ေသြးယိုစိမ့္မႈမ်ား၊ ေရာဂါဘယ ကင္းစင္ေသာေန႔မ်ား၊
လက္ကိုင္ဖုန္းမ်ား၊ ႐ွိဳးပြဲမ်ား၊
ဘယ္သူမွ မတြက္ခ်က္မိေသးေသာ ေသာကမ်ားႏွင့္
တစ္ေယာက္ထဲ လံုးခ်ာလည္
ငါ ကိုယ္တိုင္လည္း ဘာမွ မသိ

ဒီလိုနဲ႕ ငါညေတြ
မဟုတ္ဘူး သူတို႔ညေတြ
မွိန္၀ါး၀ါးျဖစ္ေနရတုန္းပါ ပဲေလ ..... ။

(ေနႏွင္းစက္)
10FEB130435AM