“တစ္ခါတစ္ခ်ီ ရူးဖူး/ရွံဳးဖူး သူမ်ားရဲ႕ မွတ္တမ္း ”
------------------------------------------------------------------------------------------
(လွစ္ဖယ္ နိဒါန္း)
အိပ္မက္ေတြ မရွိတဲ့ အရပ္မွာ ဂေယာင္ေျခာက္ျခား ျပစ္မႈေတြအတြက္ နီေသြးသက္သက္ နံနက္ခင္းကိုပဲ သူတို႕ ပိုင္ၾကရတယ္။ ေတာင္တန္းတို႕ရဲ႕ ေၾကြးဟစ္ျခင္းေတြ လြန္ခဲ့တဲ့အခ်ိန္ ............................................
၁၆ စိပ္စိပ္ထားတဲ့ ပရ၀ဏ္အျဖဴအစိမ္းထဲမွာ၊ စံရိပ္ျငိမ္ကားမွတ္တိုင္ နဲ႕ ေျမအိုးျမီးရွည္တစ္ပြဲစာထဲမွာ၊ အရမ္းႏုေရာင္ ရက္သတၱပါတ္ေတြထဲမွာ၊ ကိန္းကဏန္းတို႕ ျပဳစားခ်င္းထဲမွာ၊ ယမကာတန္းလ်ားရဲ႕ ညသက္ရွည္ေတြထဲမွာ ........... ေန႕သင့္နာမ္သင့္ “အ” သြားခဲ့ၾကရတယ္ ........
(အေဟာင္းဆိုင္က စာမ်က္ႏွာ အေဟာင္း)
တစ္ခ်ိဳ႕ .... လုပ္ငန္းစဥ္ေတြ ေရတြက္ .... “တစ္...ႏွစ္...တစ္ဆယ္...တစ္ရာ..............” ေလာေလာဆယ္ ေကာက္ႏုတ္ခ်က္ေလာက္ဆိုရင္ ေမခ်င္ေယာင္ေဆာင္သူေဆာင္ .... ေယာင္ျပ ပစ္စလက္ခတ္ဆန္ဆန္ထား ..... နာမည္ထိုးသူထိုး .... ကဗ်ာေရးသူေရး .... တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ ခိုးရွိဳက္ၾကတယ္... လူကြယ္ရာမွာ ရွရာတစ္၀က္ အပိုင္ဖ်က္သလို ေမွာင္ရိပ္ရွာ ၀ွက္တတ္တယ္ .... သူတို႕ ကိုယ့္အလုပ္ကို ကိုယ္မဟုတ္သလို ပစ္ရမွာလည္း သဲတစ္ရွပ္ရွပ္ က်ည္ဆန္ရာမွာ ရုတ္ရုတ္သဲသဲ ေမွးမွိန္ေနၾကတယ္ ................
တရြတ္ဆြဲသြားတဲ့ ျဒပ္မဲ့တစ္ျခမ္း တစ္ဖဲ့စာ လမ္းေၾကာင္းေသမွာ ဖက္အုပ္တြယ္ထားခ်ိန္မွာေတာ့ ..... ၾကယ္တစ္လံုးသာ ရွိတဲ့ေကာင္းကင္ရဲ႕ ဆယ္စုႏွစ္ ပတ္ပ်ိဳးကို စကားပန္း တစ္၀ါပြင့္ နိမိတ္တို႕ မွင္နီစူးဖို႕ အဘိဓမၼာ တစ္အုပ္ နဲ႔ လက္လုပ္လက္စား ရံုးဆင္းခ်ိန္တိုင္း တသြင္သြင္ ပစ္သြင္းေနက် ပိုက္ကြန္တစ္ခု ယက္ထားၾကတယ္ ....
ညႊန္းမေစရဘဲ အေမွာင္ကပြဲထဲမွာ ကမာၻတစ္ျခမ္းကို အလုိက္တသိျဖိဳ ..... ငါးတစ္ေကာင္ တိမ္ငတ္ပံုမွာ ... ၀ါပန္းေတြ ဘာလည္းေမး......... ျပီးခါနီးလက္တစ္ဖက္ကို ကမာၻဦး ခိုးရာပါ ပစၥည္းထံ အပ္လိုက္တယ္. ..... ရပ္ေဆြရပ္မ်ိဳးရွားပါးတဲ့ အေခၚေ၀ၚနည္း နာမည္ေတြကို ...... ျပန္ရြတ္ဖတ္တဲ့ ပြဲမွာ လက္သုတ္စံုခူးရေအာင္ ......... ပန္းသီးမကုိက္တတ္သူေတြ မပါတဲ့ ဒီစကာေၾကာင္းေတြကို ျပန္ေခၚလိုက္ပါ... သတိရရင္ေတာ့ ျပန္ေခၚလိုက္ပါ ............
(ပူပူေႏြးေႏြး ျပန္ေႏြးထားတဲ့ ခရာသ)ံ
“ ... ပန္းပြင့္ေတြ မကိုက္ဖဲ့ရက္တဲ့ ပိတုန္းတစ္ေကာင္ အျပဳန္းေတာမွာ စကား၀ါမွတ္ခ်က္နဲ႕ အစာငတ္ေသ ... ”
“ေသစားေသေစ အမိန္႕ေတာ္မဖတ္မွီ ..... ရင္ဘတ္တစ္ျခမ္းကို စို႕နဲ႕ရိုက္ျပီး
“ေသစားေသေစ အမိန္႕ေတာ္မဖတ္မွီ ..... ရင္ဘတ္တစ္ျခမ္းကို စို႕နဲ႕ရိုက္ျပီး
ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ အက္ .... ေၾက ... ေၾကြ ... ”
“ .......... ၾကယ္ကိုေမာ္မၾကည့္၀ံ့သူက နကၡတ္ကို မရွဳစားခ်င္သင့္ဘူး .......... ”
“ .......... ဆင္ဆြယ္ထုိး တေယာတစ္လက္ ေနာက္ေက်ာဓါးကို မုန္းတယ္ .......... ”
“ ..... ေျခြ၊ ၀ွက္၊ သတ္ ... ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ နတ္ပ်ိဳမ .....”
“ .......... ၾကယ္ကိုေမာ္မၾကည့္၀ံ့သူက နကၡတ္ကို မရွဳစားခ်င္သင့္ဘူး .......... ”
“ .......... ဆင္ဆြယ္ထုိး တေယာတစ္လက္ ေနာက္ေက်ာဓါးကို မုန္းတယ္ .......... ”
“ ..... ေျခြ၊ ၀ွက္၊ သတ္ ... ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ နတ္ပ်ိဳမ .....”
“ ..... နိမိတ္နီအတြက္ ဇာတိကဗ်ာေရးေန ..... ”
(စိတ္တစ္စအေၾကြေကာက္သူတို႕ အျခမ္းဆုတ္မႊာ ျပကၡဒိန္)
အျပာ၊ အစိမ္း၊ အနီ၊ ခရမ္းႏု၊ အ၀ါ ......... ဒီအေရာင္ေတြ သက္သက္ေတာက္ပဖို႕ ေကာင္းကင္တစ္ကိုင္းလံုး သက္တန္႕လုပ္ေပး ....... ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ... မထိခဲ့ေလျခင္း ..... ရြတ္ရင္းနဲ႕ ေရျပီးမွ ေသျပီးေၾကာင္းသိ .... မ်က္ႏွာျပင္တိုင္း ေဆြး ... တစ္ခါ ... ႏွစ္ခါ ... လက္ဖ်ား မခါၾကနဲ႕ဦး ..... လက္စံုမိုးျပီးအိပ္မက္မက္ခဲ့သူတို႕ တရာတသီစာမက သတ္ေသသြားခဲ့ေၾကာင္း .... မ်ဥ္းေတြ၊ ေဆးေတြ ျငိမ့္ေညာင္းေညာင္း ခရီး မွိတ္မွိန္တိုေတာင္း ..... တာ၀န္မဲ့စြာပဲ .... ဂ်ီၾသေမၾတီ ... အယ္လ္ဂ်ီဘရာ ... ေစ်းကြက္ပက္လက္လန္တဲ့ လမ္းဆံုး .........
(လက္ျဖန္႕ နိဂံုး)
မ်က္ရည္တစ္စိတ္ေလာက္ ေခါင္းငံုေပးပါ .........
ငိုရင္း ........... ငိုရင္း ............ ငို ......
မ်က္ရည္တစ္စိတ္ေလာက္ ေခါင္းငံုေပးၾကပါ .........
