ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ အစပ္အဟတ္မ်ား
ေမေမ
အဲဒီၿမိဳ႕က
အစိမ္းေရာင္ေတြ နဲ႔ လြန္သြားေတြ နဲ႕
သက္တန္႔ေတြ တေငြ႕ေငြ႕ နဲ႔
ကၽြန္ေတာ္မကၽြမ္းက်င္တဲ့ အရပ္မ်က္ႏွာစီ ကူးခတ္
ပထမေတာ့ သတိမထားမိဘူးေပါ့ … ။
နတ္ရိုင္းေတာမွာ ပြင့္တဲ့ ပန္းမို႕ထင္ရဲ႕
ရနံ႕ေတြလည္း မေ၀ဘူး ။
ဒီမွာ
ငါက အလူးလူးအလားလားနဲ႔ နင့္ေရွ႕မွာ ကူးသန္းျပရံုေလာက္ကိုေတာင္
မေလာက္ငွခဲ့တဲ့ေကာင္ဆုိေတာ့ ေတာေတြလည္း ျပဳန္းျပန္ေပါ့။
ေမေမ
ၿမိဳ႕ကေလးရဲ႕ ထြန္းကားမႈမွာ
သားကေတာ့ အရင္လိုပဲ အရိပ္ေတြကို မေရွာင္တတ္ျပန္ဘူး။
ဒီေနရာမွာ ရပ္မယ္
နင့္မ်က္ႏွာ ျမင္ၿပီး အဖ်ားတတ္တဲ့ ႏွစ္က လြန္ခဲ့တဲ့ (၅) ႏွစ္မွာ က်န္ခဲ့ၿပီ
အဲဒီထက္ ၾကာခ်င္လည္း ၾကာေလာက္ၿပီေပါ့
ဒါေပမယ့္ … ငါကလည္း လြန္ခဲ့တဲ့ …..
ေမေမ
သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ရ႕ဲ မဂၤလာသတင္းက
သားႏႈတ္ခမ္းဖ်ားကို ရဲခနဲျဖစ္သြားေစေလာက္ခဲ့တယ္။
ထားလိုက္ပါ
ေျပာလက္စ ဇာတ္လမ္းေတြက ေနာက္ေၾကာင္းေတြ႐ွဳပ္ေနလြန္းရဲ႕
ေမေမ
ကၽြန္ေတာ္တို႔ ရဲ႕ ရဲတိုက္ထဲမွာ
ရုပ္တု တစ္ခုေလာက္စီေတာ့ ရွိခဲ့ပါတယ္ ။
ငါ့ဓါတ္သတၱဳေတြကို
အေရာင္ေတြ မဆိုးပါနဲ႕လား
ငါက လြန္ေလၿပီးေသာ ေနရာနဲ႔ လြန္ေလၿပီးေသာ သီခ်င္းကို
ဘယ္ေတာ့မွ မၾကားမိဖို႔ အားတင္းထားရတဲ့ေကာင္ ။
ေမေမ
ကၽြန္ေတာ္ ေမာတယ္
ေလာကႀကီးေနာက္ ခဏခဏလိုက္ေနရတာကိုက ေမာတယ္ဗ်ာ။
ငါတို႔ ဒီေနရာမွာ ရပ္ၾကမယ္ …
သက္တမ္းတစ္ခုမွာ အရုပ္တစ္ရုပ္အေၾကာင္း သမိုင္းေၾကာင္း ထားခဲ့မယ္ ။
ေမေမ
လက္ေတြေႏြးေထြးလာေအာင္
သူမကပဲ အေငြ႕ဓါတ္ေတြ ေပးခဲ့တယ္ ။
တစ္သက္လံုးမွာ
ငါတို႔
(၉၆)ပါး ေရာဂါရဲ႕အျပင္ဘက္မွာအထိ ရိုးသားဖို႔ႀကိဳးစားခဲ့ၾကတယ္။
- ေနႏွင္းစက္ -
0 Comments