ရင္မွလင္းေသာ ျမစ္တစ္စင္း

ႏွင္းရည္ ႏွင္းလက္ အခက္ ျခင္းယွက္

ခ်ည္ယက္ထားတဲ့ ျခံဳထည္

၀န္ရိုးစြန္း ဂုဏ္သတၱိေတြ ျပည့္၀တင္းကားေနတယ္...................



ေနလက္တန္နဲ႕ ခဏလြဲတုန္းက

အရိပ္တို႕ အေပၚယံထက္ပိုခဲ့တယ္.........



၀ိညဥ္ပ်ိဳးတဲ့လက္မွာ အလကၤာေတြအစရွာမရခဲ့ဘူး...............



ေတာင္တန္းေယာင္ေဆာင္တဲ့ တိမ္တိုက္ရဲ႕

၂၄ နာရီ ဥပေဒသမွာ ငါက ခရုကမာ ဆိုတာ

နင္မသိခဲ့ျခင္းထဲက တစ္ခုတစ္ေလေသာ မွတ္တမ္းေပါ့.......



အိေျႏၵမရတဲ့ နင္းၾကမ္း၀ိေသသတို႕ကို

လွ်စ္လ်ဴ မ်က္ကြယ္... ျပဳရက္ေလလား..ေကာင္မေလး...........



ႏွင္းခါး၊ ေႏြခါး၊ မိုးခါးေရလည္း မေသာက္ျဖစ္ခဲ့ပါဘူး............



မ်က္ရည္ခံထိုးဖို႕အတြက္ဆိုရင္

အမာရြတ္နဲ႕ အခြံ႕က ကိုယ့္အဆန္ကိုယ္မုန္းမိလိမ့္မယ္.......



ဒီလိုနဲ႕ ရာဇ၀င္အပ္ဖ်ားမွာ ေကာင္းကင္ေျမၾကီး ဂေဟတို႕

အယူခံလႊာအတြက္ ပန္းေ၀ေတာက္လင္းခ်ိန္ကို

ေမွ်ာ္လင့္တဲ့ၾကိဳးမွာ အထံုးအေထာက္မရွိေစခဲ့ပါဘူး........



ကုန္းလား..........ေရလား.........

တစ္ခုသာေျပာေပးပါ................

ဖားတစ္ပိုင္း ငါးတစ္ပိုင္းဘ၀ကို မသာယာႏုိင္လို႕ေလ..................



ဦးမညြတ္.. ဒူးမေထာက္ေပမဲ့...

လက္နက္ခ်ျပီးသား ေသနဂၤေတြက

ဘာကိုမွ မျငင္းပယ္ေၾကာင္း သက္ေသေတြပါပဲ........



ေနေမွ်ာ္တဲ့ ဂါထာမရွိလို႕

ငါ့အရိပ္ေတာင္ ငါ့ေနာက္မလိုက္ခဲ့ပါနဲ႕.........



တြဲသြားမွာပါ ခ်စ္သူ... ဆြဲသြားမွာ မဟုတ္ဘူးေလ........



ေလညႊန္တန္မဟုတ္ျခင္လို႕ ခပ္မတ္မတ္ရပ္တန္႕ျပလိုက္တာ

ခိုမခိုဆံုးျဖတ္ႏိုင္ဖို႕

တစ္ခ်က္ေလာက္ ျဖစ္ျဖစ္ နင္းပါ.. ဒီအရိပ္ကို နင္းၾကည့္ပါ........



အသြား၀င့္၀င့္အတြက္ လည္စင္းဖို႕အသင့္ရွိသလို

အလင္းတဖိတ္ဖိတ္ကိုလည္း ဦးေမာ့ခံယူခ်င္ပါရဲ႕ေလ..............



ညေဟာက္ပက္ေတြအတြက္

အိပ္မက္တို႕ျဖည့္ထည့္ထားရာအရပ္ကို

အမွိဳက္လို႕ နင္ျမင္ရင္လည္း..........

ပစ္လိုက္ပါသခင္ရယ္..............

ဒီကမၺ်ည္း ေသြးစို႕စို႕ရွိေၾကာင္းကို ေတာ့

တံခါးဟထားရံုနဲ႕ နင္ျမင္ႏုိင္ပါေစသား.............................



(ေနႏွင္းစက္)