ရင္ဟပ္... ေလေျပ...

ဘယ္အရပ္က ျမစ္ဖ်ားခံမွန္းမသိတဲ့
ဗိုင္းရပ္စ္ကုန္စည္တစ္မ်ိဳး
ငါ့ေလွ၀မ္းထဲ အျပည့္အ၀ရမ္းေနၾကမ္းေနတယ္.....

ဆူေ၀သံေတြဥၾသဆြဲ
အလံစိမ္းေလးကေန နီကာ၀ဲကာလည္
ရပ္..... ခဏေတာ့ရပ္လိုက္....

နင္ေရာ ငါေရာ ပန္းပြင့္ေတြမဟုတ္ဘူး
ဥယ်ာဥ္မွဴးတို႔ မာန္မာနသာ ကိန္း၀တ္ေနခဲ့တယ္.....

မျပိဳင္တဲ့မ်ဥ္းေတြေပၚမွာရပ္မွေတာ့
ကားယားခြစရာမလိုပါဘူးကြယ္...........

ခြဲျဖာမထြက္ေရးအတြက္ေတာ့
တို႔ပစ္မွတ္ေတြ တစ္ထပ္တည္းၾကေစလိုပါတယ္.....

ဌာန္ကရိုဏ္းတို႔ရဲ႕ ကၾကိဳးကကြက္မွာ
ေလွကားခ်ိဳးတဲ့ နာမည္စာရင္းထဲ နင္အ၀င္မခံနဲ႕ေနာ္......

ေရွ႕ ကိုလွမ္းေမွ်ာ္လိုက္ေလ
ဘယ္လမ္းမွေတာ့ ပန္းခင္းေတာရွင္းျပီးသားမရွိ
ဒီလိုဆိုေတာ့လည္း
ငါ့လက္နဲ႔ နင့္လက္ စည္း၀ါးနရီညီညီစီစီရွိေနရမွာေပါ့......

ရြက္လာခ်င္စိတ္သာရွိပါေစေလ
ငါပဲသယ္ကူေပးႏိုင္စြမ္းပါတယ္............

လံုေမပ်ိဳေရ...........................
တို႔လမ္းေတြအတြက္ အညြန္းပံုစံမလိုပါဘူး.........

နင္ဖြင့္ဟမယ့္ ခြန္းဆင့္အကၡရာေတြသာ ၾကည္လင္ပါေလ့ေစ

ငါ့လက္ေခ်ာင္းက
မိုးနဲ႔ေျမကို အလွဆံုးကၾကိဳးဆြဲျပႏိုင္ပါတယ္............

တူ၊ေဆာက္၊လႊ၊သံ....... ဘာမွမလိုပါဘူး
ငါ့၀ိညဥ္မွာ ဗဟုဗိသုကာလင္းေတာက္ျမ၀င္းျပီးသား.........

ဓါး၊လွံ၊မီးေပ်ာက္.......... ဘာမွမလိုဘူး.
ငါ့ႏွလံုးအိမ္မွာ ေသနဂၤေတြ စူးရဲရွတျပီးသား.............

ဗ်ဴဟာေျမာက္ေအာင္ေတာ့ မဖြင့္ဆိုတတ္တဲ့
ဖြဲတစ္မႈန္ရဲ႕ အမူအက်င့္ေတြကို
နားလည္ေပးပါ..................................................
နားလည္ေပးလိုက္စမ္းပါကြာ................................

ယံုတမ္းမဟုတ္ေၾကာင္းကို
လည္ေခ်ာင္းေသြးနံ႔ေတြ သြင္းျပီး က်မ္းက်ိန္၀ံ့ပါတယ္.........

အခုေတာ့...........
ငါ့လမ္းမေလးက......................ေ၀း...........................

တစ္ခ်က္ေလာက္ပဲလက္ယာက္ေခၚလိုက္ေလ
ေျပးလက္စ ေျခလွမ္းရာေတြက
ပန္းတိုင္အျပံဳးကို ခူးဖို႔ ပိုျပင္းျပပါ့မယ္ေလ.....................................

(ေနႏွင္းစက္)