တစ္ခါက အခါခါ
တစ္လွမး္ျခင္း ဆန္ဆန္
ရုတ္တရက္ ဆန္ဆန္
ရာဇသံမေပးဘဲ ဟိုးေလးတေက်ာ္ေက်ာ္ …
မေခၚဘဲလာမိသူက ကိုယ့္ကိုကိုယ္ ႀကိဳးကြင္းခ်
လြတ္ေနတဲ့ နံရိုးၾကား သစ္သားျပားေတာင္ အစားထိုးမထားဘူး
။ထား။ဒါဆိုလည္း ထား။ ဟိုဟာဆိုလည္း ထား။
သီခ်င္းထဲက ထား။ မဟုတ္။ ဘူး။ ထား။ မရွိရွိတာခ်
ထား။ မဟုတ္ရင္
ယူ ထား ။
ျပီး ရင္ သြား။
ရွဴေဆးဘူးနဲ႔ ကိုယ့္အသက္ကို ကိုယ္ျပန္ဖို႔ မလံုေလာက္ပါ။
ဟိုးတစ္ေခါက္က တစ္ေယာက္တည္း ႀကိဳးက်စ္စီမံရ။
ေသြးေပါင္ေတြ ထိုးထိုးက်
ၿပီးမွ ဘယ္သူမွ မျမင္ရလိုက္တဲ့ သာဓကေတြ ခင္း
က်င္း ျပ သ။
တူ ထား။
ခ်ည္တုပ္ဖို႔၊ ဆြဲခ်ဖို႔။ ငါ့အနားမရွိေတာ့ ငါ့နားမရွိေတာ့ ငါ အနားမရွိေတာ့ ငါ နားမရွိေတာ့။
မရွိေတာ့။ မသိေတာ့။ မ …. ေတာ့။ …. ေတာ့။ ေတာ့။ …..။
တစ္စံု .. တစ္ရာ တစ္စံုတစ္ရာမွ မေသခ်ာဘူး။
သြားရေအာင္ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ပဲ အေဖာ္ၫွိ ။
အမိေရ။
ထပ္ထပ္ထပ္ထပ္ထပ္ထပ္ ၿပီး အလိုက္သိသိသိ ေပးမိျပန္ၿပီ။
(ေနႏွင္းစက္)
